Do wspólnoty Bractwa Różańcowego należą osoby, które podjęły decyzję odmawiania w ciągu tygodnia dowolnie wybranych piętnastu tajemnic różańcowych. Istotną sprawą jest modlitwa za wszystkie Bractwa Różańcowe na całym świecie i za Zakon Dominikański. Można się także modlić we wszystkich innych intencjach Kościoła, intencjach osobistych, a także intencjach innych wspólnot różańcowych, na przykład Żywego Różańca. Czas i miejsce nie mają znaczenia. Decyzja o przystąpieniu do wspólnoty modlitewnej odnotowana zostaje w Księdze Bractwa.

Osoby, które przez modlitwę różańcową wspierają apostolską działalność dominikanów, mają udział we wszystkich dobrach duchowych Zakonu i wszystkich Bractw Różańcowych na całym świecie. Za zmarłych członków Bractwa każdy klasztor dominikański na całym świecie odprawia w dniu 5 września Mszę św., a wszyscy dominikanie raz w tygodniu odmawiają Różaniec i codziennie – psalm 130.

Tradycja ustanowienie Bractwa Różańcowego przypisuje św. Dominikowi. Miał on z natchnienia Matki Bożej stworzyć zarówno nabożeństwo różańcowe, jak i założyć pierwsze Bractwo, które początkowo nazywane było Braterstwem Maryi, Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej lub też Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej i św. Dominika. Pewnym i udokumentowanym momentem początku Bractw Różańcowych jest jednak dopiero wiek XV i osoba bł. Alaina de la Roche, apostoła modlitwy różańcowej, który w 1470 roku, w Dounai, założył pierwsze Bractwo. O Bractwie tym, oprócz daty powstania, nie mamy żadnych wiadomości. Lepszą podstawę źródłową posiada pierwsze Bractwo Różańcowe, które powstało w Kolonii w święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny, 8 września 1475 roku.

Najstarsze wspólnoty w Polsce powstały bardzo niedługo potem: we Wrocławiu – w 1481 r., w Krakowie – 1484 r., w warszawskim konwencie św. Jacka – 1604 r., w Gidlach – 1616 r. i w Poznaniu – 1630 r. Od początku opiekę nad Bractwami sprawowali dominikanie. Także prawo do ich zakładania posiadał wyłącznie generał dominikanów lub zakonnicy przez niego delegowani. Do 1589 roku Bractwa istniały tylko przy konwentach Zakonu Kaznodziejskiego. Dopiero później – po spełnienu odpowiednich warunków – Bractwa mogły powstawać także przy parafiach diecezjalnych.

Więcej o Bractwach Różańcowych i ich historii – na stronach rozaniec.dominikanie.pl (zajrzyj także tutaj).