Dominikanin otrzymał nagrodę „Pontifici – Budowniczemu Mostów”. Warszawski Klub Inteligencji Katolickiej uhonorował go za budowanie duchowych mostów między ludźmi.

Kapituła Nagrody w ten sposób uzasadniła swoja decyzję:

1. Pokazuje współczesnym ludziom drogę powrotu do Kościoła

Wydaje się, że największym wyzwaniem, wobec którego stoi nasz Kościół – a więc my wszyscy – to właściwe odczytanie jego (i naszej) roli we współczesnym świecie, szczególnie, choć nie wyłącznie, w Polsce. Dlatego potrzebne jest budowanie bardzo szczególnych mostów pomiędzy Kościołem i współczesnością – mostów, które umożliwią ludziom, często ochrzczonym, lecz dziś znajdującym się poza Kościołem, powrót do niego.

2. Podkreśla, że należy szanować sumienie i wolność człowieka

Ojciec Ludwik Wiśniewski podkreślając prymat sumienia, stwierdza, że „dopóki nie przywrócimy »blasku wolności«, dopóty nie wyjdziemy z ciasnego zaułka zwykłego moralizatorstwa i nie będziemy zdolni do uznania autonomii moralnej człowieka” i dalej stwierdza, że „lekarstwem na ludzką nieprawość nie jest »bat« – nakaz, zakaz, groźba piekła, ale apel do sumienia i świadectwa innych ludzi”.*

3. Pomaga zadawać pytania o sens życia i szukać na nie odpowiedzi

Tylko Kościół rozświetlony „blaskiem wolności”, który „pełni niepowtarzalną rolę w stosunku do świata – ale zwłaszcza wtedy, kiedy nie przemawia do człowieka siłą nakazu, lecz siłą świadectwa” * będzie w stanie spełnić nadzieje tych, którzy dziś trochę po omacku szukają odpowiedzi na pytanie o sens życia. To właśnie taki wspaniały most, ciągle jeszcze zwodzony, do którego opuszczenia i otwarcia dla ludzi w sposób niezłomny i wytrwały przyczynia się Laureat nagrody „PONTIFICI” Budowniczemu Mostów – o. Ludwik Wiśniewski OP.

Nagroda inteligencji katolickiej

Nagroda „PONTIFICI” – Budowniczemu Mostów została ustanowiona przez Zarząd Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie w 2006 roku z okazji Jubileuszu 50-lecia powstania Klubu.

Jej celem jest uhonorowanie przez środowisko polskiej inteligencji katolickiej osób, ukazujących swoim życiem, że wartości dobra wspólnego, dialogu i poświecenia na rzecz bliźnich są nie tylko możliwe do realizacji, ale przynoszą też konkretne, pozytywne owoce. Laureaci nagrody są przykładem połączenia życia zawodowego z jednoczesnym zachowaniem podstawowych zasad moralnych życia społecznego.

Dotychczasowymi PONTIFEXAMI zostali min.: profesor Andrzej Zoll, arcybiskup Henryk Muszyński, reżyser Krzysztof Zanussi, ewangelicki biskup Zdzisław Tranda i ks. Jan Kaczkowski, założyciel Hospicjum św. Ojca Pio w Pucku.

Duszpasterz i opozycjonista

Urodzony w 1936 roku ojciec Ludwik Wiśniewski był w czasach PRL duszpasterzem akademickim w Gdańsku, Wrocławiu, Lublinie i Krakowie. Do jego wychowanków należeli m.in.: Bogdan Borusewicz, Aleksander Hall, Janusz Krupski i Arkadiusz Rybicki. W stanie wojennym i w późniejszych latach propagował ideę walki „bez przemocy z komunizmem”.

Znany był z działalności opozycyjnej. Głośnym echem odbił się w 1976 roku jego list do Edwarda Gierka, w którym domagał się poszanowania wolności religijnej przez komunistów. Zdobył się też na niemy protest w obronie więzionego przez władze Władysława Frasyniuka, jednego z czołowych liderów „Solidarności” – gdy latem 1986 roku stanął w centrum Wrocławia z transparentem: „Uwolnić Władka Frasyniuka”.

Po upadku komunizmu wyjechał do Sankt Petersburga, gdzie pracował w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Obecnie mieszka w Lublinie, gdzie założył „Akademię Złota 9” – miejsce spotkań młodzieży z osobami życia publicznego.

W ostatnich latach zasłynął z listu do nuncjusza apostolskiego w Polsce, abpa Celestino Migliore oraz z publikacji na łamach „Tygodnika Powszechnego”, w których piętnował wykorzystywanie przez część duchownych i polityków religii do walki politycznej.

Cytaty pochodzą z eseju o. Ludwika Wiśniewskiego „Blask wolności” opublikowanego przez „Tygodnik Powszechny”.