Przeczytaj, co na ten temat mówi Florentino Bolo OP, promotor generalny fraterni kapłańskich.
Fraternie kapłańskie Zakonu Kaznodziejskiego, znane również jako Trzeci Zakon, są zdefiniowane w prawie kanonicznym jako „stowarzyszenie wiernych”. Ojciec Florentino Bolo OP, promotor generalny fraterni kapłańskich, wyjaśnia, że nie jest to instytut życia konsekrowanego, co oznacza, że członkowie nie składają ślubów zakonnych ani nie żyją we wspólnocie jak bracia zakonni. Ojciec Florentino podkreśla, że jest to forma dobrowolnego zrzeszenia katolików, którzy chcą podążać za duchowością Zakonu, będąc z nim ściślej związani, nie stając się zakonnikami.
Początki fraterni sięgają XIII wieku. Świeccy ludzie pragnęli wówczas świętszego życia i wielu z nich gromadziło się wokół nowo powstałych zakonów mendykanckich, w tym dominikanów. Siódmy mistrz zakonu, Munio z Zamory OP, opracował dla tych grup regułę, nazywając ją regułą dla braci i sióstr pokutnych św. Dominika. Te grupy znano później pod nazwą Trzeciego Zakonu – należeli do niego zarówno świeccy, jak i duchowni. Po Soborze Watykańskim II Zakon odszedł od nomenklatury, w której Bracia Zakonu Kaznodziejskiego byli określani jako “Pierwszy Zakon”, a Mniszki jako “Drugi Zakon. Wówczas także zmieniono nazwę z Trzeciego Zakonu na Fraternie św. Dominika, co doprowadziło do oddzielenia fraterni świeckich od kapłańskich.
Wstąpienie do fraterni kapłańskiej – podobnie jak w przypadku fraterni świeckich – wiąże się z okresem formacji. W tym czasie kandydaci uczą się duchowości i tradycji Zakonu, a także poznają zasady życia we fraterni. Formacja trwa zazwyczaj kilka lat i jest dostosowana do stanu duchownego oraz życia księży. Nie jest tak wymagająca jak w instytutach zakonnych. Jak zauważa o. Bolo OP, najlepszym sposobem, aby zrozumieć, na czym polega życie we fraterniach, jest przeczytanie dokumentów regulujących ich funkcjonowanie. Po rozeznaniu kandydaci składają “przyrzeczenia”, które w sensie kanonicznym są obietnicą przestrzegania zasad fraterni. Członkowie fraterni zobowiązują się do osobistego uświęcenia poprzez sakramenty, modlitwę (w tym różaniec) i udział w misji Zakonu poprzez własną posługę w diecezji.
Przynależność do fraterni wzbogaca życie duchowe kapłanów i ich służbę Kościołowi. Poprzez udział w tradycji Zakonu wnosi wkład w formację ustawiczną. Bycie członkiem fraterni oznacza również udział w dobrach duchowych Zakonu.
Fraternie rozwijają się globalnie, z silną obecnością w Europie i Ameryce, a szczególnie w Azji – na Filipinach.
Pomimo sporadycznych nieporozumień z biskupami, które często wynikając z nieznajomości nowej nomenklatury, fraternie są cennym wkładem w Kościół lokalny. O. Bolo OP podkreśla potrzebę większej świadomości i zrozumienia, aby księża diecezjalni i biskupi dostrzegli, że fraternie mogą być bardzo pomocne dla księży i dla rozwoju Kościoła.
Również w Polsce powstaje obecnie pierwsza fraternia kapłańska. Jej opiekunem jest Paweł Koniarek OP, z którym można skontaktować się przez formularz na naszej stronie. Wkrótce opublikujemy więcej informacji na ten temat.
Cenisz naszą pracę?
