Rok 2024 dominikańskie Wydawnictwo W drodze wita pięcioma nowościami. Są to: „Sztuka życia” Edward Sri, „Zjadani przez ekrany! Jak odzyskać czas, przestrzeń i relacje” Jeana-Baptistea Bienvenua oraz trzy kolejne tomy autorstwa św. Tomasza z Akwinu z serii „Dzieła wszystkie Tomasza z Akwinu”: t. 15. „Summa teologii, I, q. 1–26”, t. 16. „Summa teologii, I, q. 27–46”, t. 17. „Summa teologii, I, q. 47–74”.

Sztuka życia, Edward Sri

Każdy z nas pragnie być człowiekiem godnym zaufania, roztropnym, sprawiedliwym, odważnym i opanowanym – człowiekiem cnotliwym. Edward Sri, podążając za nauką św. Tomasza z Akwinu, przychodzi nam z pomocą, stając się przewodnikiem po cnotach. Dzięki intrygującym przykładom z codziennego życia możemy je lepiej poznać i zrozumieć. Odkryć, że istnieje ścisły związek między wzrastaniem w cnotach a umiejętnością budowania relacji i rozwojem osobistym. 

Książka jest popularyzatorską pozycją na temat cnót kardynalnych, które dotyczą przede wszystkim naszych relacji z innymi i naszego funkcjonowania w tym świecie. Punktem wyjścia jest streszczony Traktat o cnotach św. Tomasza z Akwinu.

Zjadani przez ekrany! Jak odzyskać czas, przestrzeń i relacje, Jean-Baptiste Bienvenu

Książka z serii „Psychologia i wiara”

Ekrany telewizorów, smartfonów, tabletów, komputerów pochłaniają nie tylko nasz czas i pieniądze. Świat wirtualny przenika z wielką siłą do realnego, ingerując we wszystkie aspekty życia. To, co na ekranie, jest dla nas często ważniejsze niż spojrzenie w oczy drugiej osoby i realny kontakt z rzeczywistością. Jean-Baptiste Bienvenu w praktyczny sposób pokazuje, jak mądrze wytyczyć granice, jak sprawić, by wolność nieograniczonego dostępu do sieci nie przerodziła się w zniewolenie, i jak sprawić, by ekrany nam służyły, a nie – pożerały bezmyślnie nas i nasze dusze.

Książka stanowi praktyczny i metodyczny podręcznik dla uzależnionych od Internetu. Zawiera zbiór wskazówek i ćwiczeń, które mają pomóc w uregulowaniu wykorzystania zasobów cyfrowych w życiu codziennym. Autor pokazuje przy tym, jak niekontrolowane korzystanie z nowych technologii wpływa destrukcyjnie również na rozwój wewnętrzny.

„Dzieła wszystkie Tomasza z Akwinu”, t. 15. Summa teologii I, q. 1–26, św. Tomasz z Akwinu

Summa teologii św. Tomasza z Akwinu (znana też jako Suma teologiczna) to jego najważniejsze i najsłynniejsze dzieło. Pracował nad nim przez siedem ostatnich lat życia. Należy ono do klasyki filozofii i teologii, a jednocześnie jest jednym z najbardziej wpływowych tekstów w kulturze Zachodu.

Św. Tomasz w swojej pracy wykorzystał średniowieczny gatunek „summy”, który miał na celu pełne, syntetyczne i zwięzłe przedstawienie jakiejś dziedziny. W zamyśle Akwinaty dzieło to miało być przeznaczone dla początkujących – choć prawdopodobnie w trakcie pracy przekroczyło te zamierzenia. Tak pisał o tym w prologu do Summy: „Ponieważ nauczyciel prawdy katolickiej powinien nie tylko nauczać zaawan­sowanych, lecz także kształcić początkujących zgodnie ze słowami Apostoła z Pierwszego Listu do Koryntian (3,1–2): »jako malutkim w Chrystusie, dałem wam mleko na napój, nie pokarm«, dlatego postanowiliśmy, aby w tym dziele to, co należy do religii chrześcijańskiej, przekazać w sposób odpowiedni dla kształcenia początkujących. (…) ufni w pomoc Bożą, (…) spróbujemy postępować zwięźle i jasno w takiej mierze, w jakiej zniesie to materia”.

„Dzieła wszystkie Tomasza z Akwinu”, t. 16. Summa teologii I, q. 27–46, św. Tomasz z Akwinu

Ten tom Summy teologii poświęcony jest Trójcy Świętej (kwestie 27–43) oraz stworzeniu (kwestie 44–46).

Część mówiąca o Trójcy Świętej należy do najważniejszych, a jednocześnie najtrudniejszych fragmentów Summy. Najważniejszych, ponieważ dotyczy prawdy będącej w samym sercu objawienia chrześcijańskiego objawienia. Zalicza się także do najtrudniejszych, ponieważ ma spekulatywny i dość techniczny charakter – św. Tomasz używa całego swego intelektualnego kunsztu, by za pomocą analogii ukazać wierzącym to, co dla nas pojmowalne z tajemnicy Boga w Trójcy. Myśl Akwinaty ogniskuje się wokół pojęcia Osób w Trójcy jako „relacji bytujących samoistnie”. Analizuje on teologicznie pojęcia osoby, relacji, pochodzenia Osób w Trójcy i inne zagadnienia kluczowe dla tego tematu.

Pozostałe kwestie zamieszczone w tym tomie dotyczą pochodzenia stworzeń od Boga. Św. Tomasz zastanawia się w tej części m.in. nad samym pojęciem stwarzania, przyczynowością Boga czy „śladami Trójcy” w stworzeniach.

„Dzieła wszystkie Tomasza z Akwinu”, t. 17. Summa teologii I, q. 47–74, św. Tomasz z Akwinu

17 tom serii obejmuje kwestie Summy teologii, w których św. Tomasz kontynuuje rozważania o stworzeniu. Omawia w nich zagadnienie wielości i różnorodności stworzeń (kwestia 47) oraz naturę dobra i zła (kwestie 48–49). Rozważa stworzenia czysto duchowe, tj. aniołów (kwestie 50–64), a następnie cielesne (kwestie 65–74). Ta ostatnia część stanowi w dużej mierze komentarz do opisu sześciu dni stworzenia z Księgi Rodzaju.

Summa teologii św. Tomasza z Akwinu (znana też jako Suma teologiczna) to jego najważniejsze i najsłynniejsze dzieło. Pracował nad nim przez siedem ostatnich lat życia. Należy ono do klasyki filozofii i teologii, a jednocześnie jest jednym z najbardziej wpływowych tekstów w kulturze Zachodu.

Św. Tomasz w swojej pracy wykorzystał średniowieczny gatunek „summy”, który miał na celu pełne, syntetyczne i zwięzłe przedstawienie jakiejś dziedziny. W zamyśle Akwinaty dzieło to miało być przeznaczone dla początkujących – choć prawdopodobnie w trakcie pracy przekroczyło te zamierzenia. Tak pisał o tym w prologu do Summy: „Ponieważ nauczyciel prawdy katolickiej powinien nie tylko nauczać zaawan­sowanych, lecz także kształcić początkujących zgodnie ze słowami Apostoła z Pierwszego Listu do Koryntian (3,1–2): »jako malutkim w Chrystusie, dałem wam mleko na napój, nie pokarm«, dlatego postanowiliśmy, aby w tym dziele to, co należy do religii chrześcijańskiej, przekazać w sposób odpowiedni dla kształcenia początkujących. (…) ufni w pomoc Bożą, (…) spróbujemy postępować zwięźle i jasno w takiej mierze, w jakiej zniesie to materia”.