Jubileusz 800-lecia przybycia dominikanów do Polski otwarty

Uroczystą mszą świętą w krakowskiej Bazylice Świętej Trójcy dominikanie zainaugurowali jubileusz 800-lecia przybycia do Polski.

Mszy przewodniczył nowy prowincjał, br. Łukasz Wiśniewski, a homilię wygłosił generał Zakonu, br. Gerard Timoner. Towarzyszyli mu dwaj asystenci: br. Mark Padrez, wikariusz generała oraz br. Alain Arnould, asystent ds. Europy Zachodniej i Środkowej. Msza zgromadziła licznie Rodzinę Dominikańską: braci z kraju i zagranicy, mniszki z trzech polskich klasztorów, świeckich dominikanów oraz siostry dominikanki.

W homilii generał skomentował słowa ze sceny Przemienia Pańskiego: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!: „Bywa, że wydaje nam się, że nasze modlitwy nie są wysłuchane, i zastanawiamy się, czy Bóg słyszy nasze modlitwy. Ale ważnym pytaniem nie jest to, czy Bóg nas słucha, ale czy my słuchamy Bożej modlitwy”. Tą modlitwą, zaznaczył, są słowa Chrystusa, które Jan przekazał nam w 17 rozdziale ewangelii – tak zwana Modlitwa Arcykapłańska: „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał”. Jezus modli się, abyśmy byli jedno, ale – pytał br. Gerard – „czy działamy i podejmujemy decyzje, aby modlitwa Jezusa stała się faktem pośród nas, w naszych wspólnotach? Dzisiaj, w wielu częściach świata, nasz Kościół cierpi z powodu podziałów. Ciało Chrystusa jest zranione. Wydaje się, że niektórzy członkowie Kościoła nie rozumieją, że kiedy ranią i zadają ból innym członkom, w rzeczywistości ranią samych siebie” – zauważył.

Generał zwrócił uwagę zebranym na postać Umiłowanego Ucznia, spoczywającego na piersi Jezusa, jako inspirację dla powołania dominikańskiego: „Ten, który spoczywa na piersi Boga, może Go poznać, może dać o Nim świadectwo. Spocząć na piersi Jezusa to wsłuchiwać się w rytm bicia Jego serca i w wibrację Jego głosu, poznać Go blisko i osobiście. Gdy umiłowany uczeń spoczął blisko Pana, jego ucho było blisko serca Jezusa, a jego oczy patrzyły na świat. Słuchać bicia serca Jezusa i patrzeć na świat – oto Dominik rozmawiający z Bogiem i o Bogu. To najgłębszy sens tego, co znaczy być «przy stole z Dominikiem», czyli tak naprawdę być przy stole z Jezusem, Umiłowanym Synem”.

Mszę zakończył obrzęd rozesłania Rodziny Dominikańskiej, aby na nowo iść głosić Ewangelię: „wszystkim, wszędzie i na wszelkie sposoby”. Generał odmówił specjalną modlitwę, a następnie wręczył krzyże jubileuszowe przełożonym i reprezentantom klasztorów braci, mniszek, sióstr oraz świeckim dominikanom.