Wśród październikowych nowości dominikańskiego Wydawnictwa W drodze znaleźć można: pracę zbiorową pod red. Tomasza Gałuszki OP „Święty Jacek. Życie i cuda. Źródła z tradycji dominikańskiej”, „Posty” ks. Andrzeja Draguły oraz książkę Carrie Gress – „Odnowa. Przemieniająca moc macierzyństwa”.
Święty Jacek. Życie i cuda. Źródła z tradycji dominikańskiej, praca zbiorowa
– Jacek Odrowąż nie jest łatwym świętym. Bynajmniej nie ze względu na ciężki charakter. Po prostu podobnie jak u innych dominikanów, którzy zostali wyniesieni na ołtarze, jego miłosierdzie jest zaprawione dużą dozą konsekwencji. Penitent ma przede wszystkim się nawrócić, spełnienie jego prośby to tylko skutek uboczny. Co nie zmienia tego, że Jacek ma olbrzymią skuteczność zarówno jako wstawiennik, jak i przewodnik na drodze do świętości. Ci, którzy trafili pod jego opiekę, dobrze wiedzą, że potrafi działać błyskawicznie i długofalowo oraz że nie odpuści, dopóki nie osiągnie celu. Z psich ras (jeśli trzymać się metafory dominikanów jako Domini canes – psów Pańskich) najlepiej pasuje do Jacka sympatyczny, wybitnie inteligentny, nadaktywny i opiekuńczy pasterski border collie. Oczywiście biało-czarny – czytamy we wstępie Elżbiety Wiater, Święty Jacek. Życie i cuda. Źródła z tradycji dominikańskiej.
Święty Jacek Odrowąż (ok. 1183–1257) – dominikanin, który zakonny habit przyjął z rąk św. Dominika, wytrwale i z pasją realizował charyzmat Braci Kaznodziejów. Wędrując po świecie, głosił ewangelię, zakładał klasztory, uzdrawiał i czynił cuda. Na opinię świętości nie trzeba było długo czekać. Już za życia świeccy i bracia zakonni dostrzegali w św. Jacku nieprzeciętną dobroć i liczne cnoty. Wkrótce po śmierci Świętego współbracia zaczęli odnotowywać świadectwa o jego świętości w niezachowanej do naszych czasów księdze cudów. Sto lat później lektor Stanisław z Konwentu Świętej Trójcy w Krakowie spisał je ponownie. Jego dzieło zatytułowane Życie i cuda św. Jacka z Zakonu Kaznodziejów wraz z bogatym materiałem źródłowym związanym z procesem kanonizacyjnym wydane zostało przez wydawnictwo dominikańskie. Jest to nowy przekład i opracowanie badaczy z Uniwersytetu Jagiellońskiego.
https://wdrodze.pl/swiety-jacek-zycie-i-cuda-zrodla-z-tradycji-dominikanskiej/
Posty, ks. Andrzej Draguła
Mikro eseje o sprawach ważnych i ważniejszych, czyli Posty to zapiski uważnego obserwatora, w których jest miejsce na humor i zadumę. Ksiądz Andrzej Draguła w roku, który upłynął pod znakiem koronawirusa (2020), zamieszczał posty na Facebooku. Znaleźć wśród nich można wyimki z lektur księdza profesora, gorące komentarze pandemicznej rzeczywistości, uwagi z zakresu teologii, drobiazgi z dnia codziennego. Posty mają więc różny ciężar gatunkowy, ale łączy je jedno – bystry i wnikliwy umysł autora.
Posty są pozycją ważną z powodów kronikarskich (zapis życia w pandemii), diagnostycznych (stan Kościoła i innych instytucji) oraz naukowych (Posty nie są monografią uniwersytecką, zawierają jednak wiele interpretacji zdarzeń i procesów, które są nam potrzebne) – napisał we wstępie prof. Jerzy Madejski.
Całoroczne przemyślenia ks. prof. Draguły, które składają się na treść Postów są cennym źródłem inspiracji, wiedzy, przyjemności intelektualnej, a także pociechy dla zatroskanych. Wpisy wyjęte z portalu społecznościowego układają się w kilka wątków. Przede wszystkim są to uwagi księdza, który stara się zrozumieć, co dzieje się w „czasie zarazy”. Znajdziemy więc w nich scenki z codzienności 2020 roku, ale także cytaty, diagnozy, analizy, ekspertyzy czy osądy dotyczące różnych dziedzin życia społecznego oraz życia Kościoła. Autor przygląda się temu wszystkiemu z perspektywy osoby duchownej, ale także jako członek wspólnoty lokalnej, obywatel ziem pogranicznych, mieszkaniec Zielonej Góry, uczestnik miejskiego i powiatowego życia kulturalnego. Posiłkuje się również dziełami literackimi z różnych epok i gatunków. Ważny wątek Postów stanowią także wpisy o liturgii oraz noty mistyczne, odwołujące się do klasyki tego rodzaju twórczości.
Odnowa. Przemieniająca moc macierzyństwa, Carrie Gress
Zamiast skupiać się na trudach bycia matką, Carrie Gress pokazuje, że macierzyństwo jest doskonałą okazją, by wyeliminować niedoskonałości swojego charakteru, nauczyć się panować nad emocjami, poprawić relacje z innymi i wzrastać w mądrości. Jest metamorfozą, która czyni z matek kobiety: mądre, promienne, cierpliwe, silne i wyrozumiałe. Pozwala dostrzec w codziennych zmaganiach sens i sposób Pana Boga na czynienie nas na Jego obraz i podobieństwo.
Odnowa. Przemieniająca moc macierzyństwa (tytuł oryginalny: Ultimate makeover. The Transforming Power of Motherhood) to kompendium przemiany kobiety w matkę. W dwunastu rozdziałach C. Gress dzieli się kilkoma wypróbowanymi sposobami radzenia sobie w sytuacjach granicznych, jakich przecież jest sporo w życiu każdej mamy. Są wśród nich: stosowanie profilaktyki (zanim dojdzie się do kresu wytrzymałości), bycie dla siebie dobrą, niebanie się łez, szukanie czasu na modlitwę (w myśl ora et labora, niekoniecznie formalną, raczej życie w bliskiej relacji z Bogiem), inspirowanie się świętymi, znalezienie bratnich dusz – innych mam, ale także bezdzietnych przyjaciół, i w końcu – poleganie na Jezusie i Jego Mamie – inspiracji.
Książka przynosi nieszablonowe spojrzenie na macierzyństwo, które proponuje nową perspektywę, dającą w dzisiejszych czasach szansę nie tylko na to, aby przetrwać, lecz także rozkwitać. To zaproszenie do odkrywania cudu i daru macierzyństwa przez pryzmat cnót. Każdy z rozdziałów rozpoczyna się inspirującym cytatem, a kończy pytaniami, które skłaniają do refleksji nad kobiecym geniuszem.
