1 lutego w klasztorze krakowskim zmarł o. Marcin (Andrzej) Babraj OP, założyciel i wieloletni redaktor naczelny miesięcznika, a następnie wydawnictwa „W drodze”. Miał 87 lat.
Andrzej Babraj urodził się 21 października 1933 r. w miasteczku Berezne na Wołyniu i otrzymał imię Andrzej. W 1940 został wraz z matką zesłany do Kazachstanu. Ojciec, który należał do armii podziemnej został w 1942 roku rozstrzelany na Pawiaku. W 1946 r. Andrzej wraz z matką powrócił do Polski i zamieszkał w Inowrocławiu. Po maturze studiował polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W czasie studiów należał do poznańskiego duszpasterstwa akademickiego prowadzonego przez ojca Joachima Badeniego OP. Następnie przez 4 lata pracował w redakcji Przewodnika Katolickiego w Poznaniu.
W 1962 r. wstąpił do zakonu dominikanów, otrzymując przy obłóczynach imię Marcin. Pierwszą profesję złożył 17 sierpnia 1963, a wieczystą 8 grudnia 1966. W latach 1963-1969 odbywał studia filozoficzno-teologiczne w Warszawie i Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu 22 czerwca 1968 r. Od roku 1969 ponownie pracował w Przewodniku Katolickim. Był inicjatorem, współzałożycielem (wraz z o. Janem Andrzejem Kłoczowskim OP i o. Konradem Hejmo OP) i pierwszym redaktorem naczelnym powstałego w 1973 r. dominikańskiego miesięcznika W drodze. Od 1981 r. był również dyrektorem wydawnictwa W drodze. Obie funkcje pełnił do 1995 roku. Potrafił zjednywać sobie ludzi, stworzył wokół miesięcznika środowisko wybitnych autorów i intelektualistów. Przyjaźnił się z Kazimierą Iłłakowiczówną, Anną Kamieńską, Romanem Brandstaetterem, Andrzejem Kijowskim. Owocem tych przyjaźni były wiersze i artykuły publikowane w miesięczniku, a także publikacje książkowe: dzieła Szekspira w przekładzie Stanisława Barańczaka czy pierwsza w Polsce wydana w oficjalnym obiegu książka Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.
Od 1995 r. mieszkał w klasztorze w Warszawie na Służewie, gdzie pracował jako wikariusz parafii, ale także jako redaktor i wydawca parafialnego pisma „Dominik nad Dolinką”. Często wyjeżdżał z posługą duszpasterską do Kazachstanu. Od 2002 r. mieszkał w krakowskim klasztorze dominikanów. W 2013 r. został odznaczony Srebrną Pieczęcią Miasta Poznania oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w kultywowaniu i propagowaniu wartości moralnych” i „za zasługi dla polskiej kultury”.
W ciągu całego życia był cenionym spowiednikiem i rekolekcjonistą, dla wielu ludzi był przewodnikiem duchowym, autorytetem, przyjacielem.
R.I.P.
