Sześciu braci studentów z trzeciego roku otrzymało wczoraj posługę lektoratu. Dziś sześciu z czwartego roku zostanie akolitami.
W piątek podczas mszy świętej konwentualnej w bazylice Świętej Trójcy w Krakowie prowincjał Polskiej Prowincji Zakonu Kaznodziejskiego, o. Paweł Kozacki udzielił posługi lektoratu sześciu braciom z trzeciego roku studiów.
Lektorami zostali bracia: Marcin Dyjak, Mateusz Godek, Wojciech Gomułka, Mateusz Grzelczak, Tomasz Mochoń i Adam Wąsowski. W ramach obrzędu ustanowienia Prowincjał przekazał każdemu z nich księgę Pisma Świętego z nakazem wiernego przekazywania tego, co ona zawiera.
Dziś w południe o. Kozacki udzieli posługi akolitatu sześciu braciom studentom z czwartego roku. Akolitami zostaną bracia: Grzegorz Doniec, Andrzej Drozd, Mateusz Kosior, Krzysztof Kozioł, Paweł Lasek i Marek Rozpłochowski. Podczas obrzędu ustanowienia akolicie przekazywana jest patena z chlebem oraz kielich z winem.
Świecki też może być lektorem
Lektorat to pierwsza posługa udzielana kandydatom na drodze do święceń kapłańskich. Gest udzielenia posługi zamyka się w przekazaniu Pisma Świętego, które lektorzy od tego momentu odczytują w Kościele podczas liturgii.
Lektor, który w pierwotnym Kościele czytał podczas Mszy świętej, od III wieku był włączany do stanu duchownego. Od kandydatów wymagano dobrego wykształcenia, a także znakomitych predyspozycji głosowych z uwagi na wokalne wykonanie niektórych tekstów. Od IV wieku posługę lektoratu pełnili chłopcy w wieku od 14 do 18 lat. Dodatkowo wspólnota musiała wydawać opinię o danym kandydacie na lektora. W VI wieku zaczęły powstawać specjalne szkoły formacyjne dla lektorów.
Po Soborze Watykańskim II lektorat stał się posługą – nie łączy się ze święceniami. Mogą ją dziś pełnić także osoby świeckie. Ustanowionym lektorom przysługuje przywilej czytania wszystkich lekcji z Pisma Świętego z wyjątkiem Ewangelii, nie tylko w czasie Mszy św., ale również podczas innych czynności liturgicznych. Lektor może podawać także intencje modlitwy powszechnej, a gdy nie ma psałterzysty – wykonać psalm między czytaniami.
Lektor pełni różne funkcje także poza liturgią; jednym z jego zadań jest udział w przygotowaniu wiernych do godnego przyjęcia sakramentów, a także troska o księgi liturgiczne. W ramach obrzędu ustanowienia kandydat na lektora otrzymuje księgę Pisma Świętego z nakazem wiernego przekazywania tego, co ona zawiera.
Bracia dominikanie przyjmują posługę lektoratu z rąk prowincjała zwykle podczas trzeciego roku studiów.
Co wolno akolicie
Akolitat to druga – po lektoracie – posługa udzielana kandydatom do święceń kapłańskich. Podstawowym zadaniem akolity jest pomoc diakonowi i kapłanowi podczas mszy i innych czynności liturgicznych.
Akolita (z gr. akólouthos – towarzyszący) ustanawiany jest po to, by pomagał kapłanowi i usługiwał diakonowi podczas czynności liturgicznych, zwłaszcza podczas mszy. Do niego należy więc przede wszystkim obsługa ołtarza, troska o prezbiterium, ołtarz, tabernakulum, szaty mszalne, kielichy, monstrancję. W ramach posługi nadzwyczajnej może pomóc w udzielaniu Komunii św.
Akolicie wolno także wystawić Najświętszy Sakrament do publicznej adoracji wiernych i dokonać tzw. repozycji, czyli schowania Najświętszego Sakramentu – ale nie może on udzielać ludowi błogosławieństwa. Jemu też przypada troska o wszystkich, którzy posługują przy ołtarzu. Ma być także szczególnie wrażliwy na osoby słabe i chore.
W Polsce akolitami ustanawia się przede wszystkim alumnów seminariów duchownych jako element przygotowania do kapłaństwa. Bracia dominikanie przyjmują tę posługę zwykle podczas czwartego roku studiów.
fot. Piotr Oleś OP
