Wspólnota „Jerozolima” z Poznania o dzisiejszym Słowie.

„Jeśli Izrael się nawróci, Pan obficie go wynagrodzi.”

Nawrócić się to znaczy żyć w prawdzie, odkrywać ją, szukać jej, wskazywać ją innym.

Pan Bóg, jako nasz prawodawca, wskazuje prawdę.

On sam jest Prawdą.

Jeśli odstąpimy od Jego drogi, zatroszczy się o to, byśmy na nią powrócili.

Bóg pragnie dobra każdego człowieka.

Lituje się nad słabymi, nad tymi, którzy z ufnością do Niego przychodzą: goi rany duszy, leczy wszystkie choroby, dostarcza dobra, troszczy się, okazuje łaskę. Gdy prosimy – odpowiada.

„Ledwie usłyszy, odpowie ci.” (Iz 30, 19)

Jezus pragnie, by Dobra Nowina o zbawieniu dotarła do wszystkich ludzi, przygotowuje uczniów i posyła ich.

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!” (Mt 10, 8).

Dzisiaj Jezus oddaje nam się w Eucharystii, karmi nasze dusze, przychodzi z pomocą, przemienia życie swoją obecnością.

Podziel się Dobrą Nowiną! Idź i głoś: „Bliskie już jest królestwo niebieskie”. (Mt 10, 7).

Iz 30,19-21.23-26; Ps 147,1-6; Iz 33,22; Mt 9,35-10,1.6-8

To mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: To jest droga, idźcie nią!, gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. On użyczy deszczu na twoje zboże, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką. Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni – w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.

Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.

On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.

Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.
Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem, On nas zbawi.
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!