W 2025 roku mija 50 lat obecności dominikanów w Małem Cichem i na Wiktorówkach. 13 września zapraszamy do świętowania – wspólnej mszy dziękczynnej oraz pikniku.
W 1975 r. ówczesny metropolita krakowski, ks. kardynał Karol Wojtyła dekretem o Duszpasterstwie Tatrzańskim powierzył dominikanom troskę o Małe Ciche i Wiktorówki. Jubileusz jest okazją, żeby z pamięcią o braciach, którzy posługiwali na tatrzańskiej ziemi oraz o osobach wspierających Braci Kaznodziejów, świętować 50 lat obecności i działalności duszpasterskiej dominikanów w Tatrach.
13 września 2025 r. dziękczynnej mszy świętej o godz. 12:00 będzie przewodniczył o. Łukasz Wiśniewski, prowincjał Polskiej Prowincji Dominikanów. Eucharystię poprzedzi modlitwa różańcowa na cmentarzu w Małem Cichem o godz. 10:30. Natomiast po mszy świętej bracia z Małego Cichego i Wiktorówek zapraszają na piknik.
Historia kościoła i obecności dominikanów w Małem Cichem
Budowa kościoła w Małem Cichem rozpoczęła się czynem społecznym w 1968 roku. Materiały budowlane zakupiono ze składek wiernych. W związku z brakiem zgody władz na budowę kościoła, budynek powstawał początkowo jako stodoła, na powstanie której pozwolenie uzyskano. Mieszkańcy miejscowości kontynuowali prace budowlane, kompletowali szaty i naczynia liturgiczne, równocześnie starając się o zezwolenie na kościół. Zgodę wydano w 1972 roku.
W 1975 roku na prośbę mieszkańców ówczesny kardynał Karol Wojtyła ustanowił samodzielny Rektorat Ojców Dominikanów w Małem Cichem, a do pracy zostali skierowani ojcowie: Benedykt Piotrowski i Leonard Węgrzyniak. Równocześnie powierzono im opiekę nad sanktuarium Matki Boskiej Królowej Tatr na Wiktorówkach.
W 1980 roku obraz w ołtarzu został zastąpiony figurą św. Józefa w góralskich portkach.
Zewnętrzną ścianę budynku kościoła zdobi Krzyż Misyjny upamiętniający Misje Święte z 1990 roku, a w 2010 roku kościół został wyposażony w nowe organy.
Dominikanie i Królowa Tatr na Wiktorówkach
Geneza kaplicy na Wiktorówkach sięga przełomu XIX i XX wieku i jest związana z objawieniami prywatnymi Marii Murzańskiej. Do miejsca wskazanego jako miejsce objawienia się Matki Bożej przychodzili modlić się pasterze i drwale pracujący przy wyrębie drzew. Wizerunek Maryi był kilkukrotnie zastępowany – od obrazu malowanego na szkle, przez płaskorzeźbę. Pod koniec XIX wieku powstała kapliczka z figurką Matki Bożej Królowej Tatr. Ta sama figurka znajduje się obecnie w ołtarzu głównym.
W 1902 roku zbudowano małą kaplicę na wzór szałasu pasterskiego, a w niej umieszczono figurkę. Kaplica spłonęła, a jako ślad pożaru pozostała osmolona prawa dłoń figurki. Pierwsza wojna światowa nie zatrzymała pielgrzymek na Wiktorówki, które rozpoczęły się na początku XX wieku. 4 października 1938 roku została poświęcona budowana od roku 1938 kaplica. Po wybuchu drugiej wojny światowej figura Matki Bożej została przeniesiona do Bukowiny i tam zabezpieczona, żeby wrócić do kaplicy na Wiktorówkach 2 lipca 1945 roku.
W 1957 roku na Wiktorówkach Kuria Metropolitalna w Krakowie utworzyła duszpasterski ośrodek turystyczny. Po rezygnacji Zgromadzenia Księży Marianów, jego prowadzenie zostało powierzone dominikanom. Mianowany na duszpasterza Paweł Kielar OP zaczął organizować odprawianie mszy świętych — w sezonie letnim — w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, Roztoce, przy Morskim Oku i na Polanie Szałasiska.
W roku 1975 ks. kardynał Karol Wojtyła, powołał do życia specjalistyczną placówkę duszpasterstwa turystycznego w Tatrach, oficjalnie powierzając dominikanom opiekę nad Wiktorówkami. 21 sierpnia 2012 roku, dekretem generała zakonu o. Brunona Cadoré, na Wiktorówkach został erygowany dom zakonny pod wezwaniem błogosławionego (od 2014 roku – świętego) Jana Pawła II.
Cenisz naszą pracę?
