Jacek Hajnos OP stworzył dwa nowe obrazy przedstawiajace tajemnicę Nawiedzenia w ramach III edycji projektu “Namalować katolicyzm od nowa”. Wystawę, której częścią są prace o. Jacka, można oglądać codziennie do 12 stycznia 2025 r. w podziemiach katedry warszawsko-praskiej.

W ramach tegorocznej edycji projektu Namalować katolicyzm od nowa, dziesięciu twórców podejmowało temat drugiej tajemnicy różańca świętego. Jacek Hajnos OP Nawiedzenie przedstawił na dwóch obrazach.

Autor tak opisuje swój pierwszy obraz:

Chciałem ukazać scenę spotkania Maryi i Elżbiety tuż przed wybuchem radości Maryi, o którym możemy przeczytać w Magnificat. Zaczyna się ten hymn od słów Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w z Zbawicielu moim. W scenie tej spotyka się na poziomie symbolicznym Stary Testament z Nowym. Znak zapytania i odpowiedź. Ukojenie stęsknionej ludzkości i radość jej wypełnienia.

Drugie przedstawienie Nawiedzenia przez Jacka Hajnosa OP zainspirowało siostrę Judytę Pudełko PDDM do napisania krótkiego komentarza, będącego zarazem teologiczną interpretacją pracy autora.

W nocy ludzkości rozbłyska światło WIARY, która jest odpowiedzią na Boży głos. Abraham jako pierwszy człowiek w Biblii odpowiedział wiarą Bogu. Ta jego wiara dojrzewała, czego szczytowym punktem była droga na Górę Moria, dar całkowity z siebie i swojej przyszłości, nadziei, jaką był Izaak. 

Oni na tej górze spotkali Boga, doświadczyli szczególnego “nawiedzenia” Bożej obecności i obietnicy, która w tym miejscu rozszerzyła się na całą ludzkość (“Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia takiego, jakie jest udziałem twego potomstwa”, Rdz 22,18). Abraham stał się tu również żywym proroctwem Ojcostwa Boga, który daje nam swojego Syna w ofierze. 

Tego Syna zapowiada i figuruje Baranek, złożony w ofierze w miejsce Izaaka. Wiara Abrahama (Łk 1,55) staje się wiarą Izraela (Łk 1,54), który doświadcza Bożego zbawienia i obecności w znaku obłoku, który prowadził lud przez pustynię i ocienił Przybytek. Maryja jest końcowym ogniwem rodowodu Jezusa rozpoczętego od Abrahama (M1,1-17). 

Wiara Abrahama dochodzi do pełni w Maryi. Ona jest ludem Boga prowadzonym przez Obłok Ducha i ocieniona Nim w chwili zwiastowania (Łk 1,35). W tym Duchu wędruje ku spotkaniu z Elżbietą. W cieniu tego obłoku dokonuje się NAWIEDZENIE człowieka przez Boga w człowieku.

One stają się dla siebie nawzajem “świetlistymi obłokami” Bożej obecności. Dzięki Maryi Elżbieta doświadcza wylania Ducha i prorokuje. Dzięki Elżbiecie Maryja otrzymuje potwierdzenie obdarowania: “Matka Pana”. Wszystko staje się możliwe, bo “Dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łk 1,37).

Wszystko staje się możliwe, gdzie rozbłyska malutkie światełko WIARY, pochodnia Boga, który w świeci człowiekiem. “Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana” (Łk 1,45). Bo “Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje, jak przyobiecał naszym ojcom – Abrahamowi i jego potomstwu na wieki” (Łk 1,54-55)”.

Wystawę prezentującą wszystkie obrazy III edycji “Namalować katolicyzm od nowa” można oglądać w podziemiach katedry św. Floriana przy ul. Floriańskiej 3 w Warszawie. Zapraszamy także do udziału w dyskusjach o scenie Nawiedzenia św. Elżbiety na kanwie 20 współczesnych obrazów Nawiedzenia, powstałych w ramach projektu.

Najbliższe spotkanie odbędzie się już 3 grudnia, o godz. 18:00. W dyskusji wezmą udział teologowie – Tomasz Grabowski OP, s. Joanna Nowińska oraz Barbara Strzałkowska.

Kolejne spotkania zaplanowane są na 10 grudnia – w gronie krytyków sztuki oraz 9 stycznia – w gronie teologów dogmatyków. Wszystkie spotkania odbywają się w podziemiach katedry warszawsko-praskiej.

Cenisz naszą pracę?