Lektorzy mogą czytać w czasie liturgii Pismo Święte. Akolici – rozdawać komunię.

Posługę lektoratu otrzymało 10 braci z trzeciego roku studiów, a akolitatu – pięciu braci z czwartego roku. Uroczystości odbyły się 12 i 13 lutego w bazylice Świętej Trójcy w Krakowie. Przewodniczył im ojciec Paweł Kozacki, prowincjał polskich dominikanów.

Lektorami zostali bracia: Dominik Zarychta, Rafał Wawrzyńczyk, Adam Policha, Grzegorz Ćwierkiewicz, Michał Kumorek, Gaweł Włodarczyk, Szymon Bąk, Tobiasz Cieślak, Tomasz Kalisz, Krystian Neścior.

Posługę akolitatu otrzymali bracia:Marcin Rutecki, Dominik Sala, Mariusz Kulig, Piotr Oleś, Michał Karp.

Świecki też może być lektorem

Lektorat to pierwsza posługa udzielana kandydatom na drodze do święceń kapłańskich. W Kościele pierwotnym lektorzy włączani byli do stanu duchownego. Po Soborze Watykańskim II lektorat stał się posługą – nie łączy się ze święceniami. Mogą ją dziś pełnić także osoby świeckie.

Lektorom przysługuje przywilej czytania wszystkich lekcji z Pisma Świętego z wyjątkiem Ewangelii, nie tylko w czasie mszy świętej, ale również podczas innych czynności liturgicznych. Stąd gest udzielenia posługi zawiera się w przekazaniu Pisma Świętego.

Lektor pełni różne funkcje także poza liturgią – jednym z jego zadań jest udział w przygotowaniu wiernych do godnego przyjęcia sakramentów, a także troska o księgi liturgiczne. W ramach obrzędu ustanowienia kandydat na lektora otrzymuje księgę Pisma Świętego z nakazem wiernego przekazywania tego, co ona zawiera.

Bracia dominikanie przyjmują posługę lektoratu z rąk prowincjała zwykle podczas trzeciego roku studiów.

Co wolno akolicie

Akolitat to druga – po lektoracie – posługa udzielana kandydatom do święceń kapłańskich. Podstawowym zadaniem akolity jest pomoc diakonowi i kapłanowi podczas mszy i innych czynności liturgicznych.

Do obowiązków akolity należy więc przede wszystkim obsługa ołtarza, troska o prezbiterium, ołtarz, tabernakulum, szaty mszalne, kielichy, monstrancję. W ramach posługi nadzwyczajnej może pomóc w udzielaniu Komunii świętej.

Akolicie wolno także wystawić Najświętszy Sakrament do publicznej adoracji wiernych i dokonać tzw. repozycji, czyli schowania Najświętszego Sakramentu – ale nie może on udzielać błogosławieństwa. Jemu też przypada troska o wszystkich, którzy posługują przy ołtarzu. Ma być także szczególnie wrażliwy na osoby słabe i chore.

W Polsce akolitami ustanawia się przede wszystkim alumnów seminariów duchownych jako element przygotowania do kapłaństwa. Bracia dominikanie przyjmują tę posługę zwykle podczas czwartego roku studiów.