Pieniądze na odnowę najstarszej witebskiej świątyni dały polskie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polska Prowincja Dominikanów.

Dzięki tym środkom w 2015 roku odnowiono wzniesione z czerwonej cegły ściany zabytkowej świątyni.

„Konserwacja ściany ceglanej z pozoru może się wydawać banalna. Ktoś mógłby nawet pomyśleć,  że to bardziej prace budowlane, a nie konserwatorskie. Ale tak nie jest. Odtworzenie poszczególnych cegieł oraz ich ubytków wymaga wiedzy i doświadczenia. Trzeba nie tylko dobrać odpowiednie masy używane do uzupełnień, ale też dobrać kolory, fakturę i kształt poszczególnych cegieł” – mówi Piotr Gałecki, jeden z konserwatorów.

Kościół św. Barbary powstał pod koniec XVIII wieku, a w następnych stuleciach został przebudowany w stylu neoromańskim.  Projekt rozbudowy wykonał Wiktor Junosza Piotrowski, który projektował m.in. gmach kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Warszawie.

Po zwycięstwie rewolucji bolszewickiej świątynię zamknięto i zamieniono na magazyn nawozów sztucznych. W 1990 roku zrujnowany kościół zwrócono wiernym. Opiekę nad świątynią powierzono dominikanom, którzy po przerwie spowodowanej kasatą zakonu przez władze carskie w 1832 roku, powrócili na te ziemie. W latach 1999-2011 kościół pełnił jednocześnie funkcję katedry diecezji witebskiej.