Śmierć zadrżała i opuściła wszystkich

Adorujmy Krzyż, zwycięską broń wielkiego Króla.

Krzyż jest zmartwychwstaniem umarłych i nadzieją chrześcijan.

Krzyż podporą chromych, pociechą ubogich, sterem płynących, murem dla oblężonych.

Krzyż ojcem mądrych, doradcą sprawiedliwych, światłem dla tych, którzy siedzą w ciemnościach, mądrością prostaczków, wolnością niewolników.

Krzyż towarzyszem apostołów, chlubą męczenników, fundamentem Kościoła, utwierdzeniem świata.

Krzyż siłą bezsilnych, uzdrowieniem sparaliżowanych, chlebem łaknących, źródłem spragnionych, odzieniem nagich.

W pośrodku ziemi postawiony wyrósł w górę jak winne grono życia.

Krzyżu, błogosławieństwo świata, nadziejo i pewne odkupienie, niegdyś znak przekleństwa, dziś jasna bramo nieba.

Wyrok twojego prawa zniszczył dawny cyrograf winy, zginęła stara niewola, prawdziwa wolność została przywrócona, śmierć zadrżała i opuściła wszystkich nad którymi panowała.

O Krzyżu – ogromie Bożej łaskawości.

O Krzyżu – wieczne zbawienie ludzi.

O Krzyżu, który sprawiłeś, że Bóg wcielony na ziemi stał się niewolnikiem naszego zbawienia, człowiek zaś stał się królem w Bogu na niebiosach.

Przez ciebie zabłysło światło prawdy, a noc bezprawia uciekła.

Ty stałeś się stopniem, dzięki któremu człowiek może wstąpić do nieba.

Bądź dla błogosławionych trwałą podporą.

Piękno Twej woni zwycięża wszystkie aromaty, słodycz twojego nektaru napełnia głębię serca.

Przez Krzyż, Chryste prosimy, przenieś nas tam gdzie jest nagroda życia dla tych, których przybity do Krzyża raczyłeś odkupić.

Rozważanie na podstawie Ojców Kościoła