Ojciec Marek Nowak uzyskał tytuł doktora habilitowanego filozofii na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy: „Przeciw oświeceniu. Saint-Martin w walce o sacrum”.

Ojciec Marek Nowak od dawna zajmuje się w swoich badaniach naukowych postacią Louis-Claude’a de Saint-Martina – żyjącego w latach 1743-1803 francuskiego myśliciela religijnego, który przez swoją twórczość wywarł poważny wpływ na rodzący się pod koniec jego życia ruch romantyczny.

Wykład habilitacyjny

17 czerwca w kolokwium habilitacyjnym dominikanina z klasztoru na warszawskim Służewie uczestniczyli przedstawiciele Rady Wydziału Filozofii i Socjologii UW, a przewodniczył mu dziekan Wydziału, prof. Krzysztof Koseła.

Recenzentami rozprawy byli profesorowie: Jerzy Kopania, Jacek Migasiński, Józef Piórczyński oraz Robert Ptaszek. Przewodniczącym komisji rekomendującej był prof. Marcin Poręba, a jej pozostali członkowie to: prof. Stanisław Krajewski, prof. Jacek Hołówka, prof. Stanisław Pieróg oraz dr hab. Ewa Borowska.

„Podczas kolokwium recenzenci zadawali mi pytania dotyczące metafizyki Spinozy i głównych idei francuskiego oświecenia. Nadto z sali proszono mnie o przedstawienie filozoficznych elementów światopoglądu ezoterycznego, pytano o rolę Saint-Martina w tworzeniu filozofii idealizmu niemieckiego i o to, czy istnieje podobieństwo między doktryną Saint-Martina a współczesnym nauczaniem Kościoła Katolickiego” – mówi o. Marek Nowak.

Na zakończenie kolokwium nowy doktor habilitowany wygłosił wykład habilitacyjny na temat wizji pokoju międzyreligijnego, którą w XV wieku stworzył Mikołaj z Kuzy.

Politechnika przed nowicjatem

Ojciec Marek Nowak urodził się 17 lipca 1964 roku w Warszawie. W latach 1983-1986 studiował na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej. Do Zakonu Kaznodziejskiego wstąpił w 1986 roku. Pierwsze śluby zakonne złożył 16 sierpnia 1987 roku, a sześć lat później przyjął święcenia kapłańskie.

W 1992 roku na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie obronił pracę magisterską pt. „Etyka Spinozy jako program wyzwolenia z afektów”, a w 1998 roku na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego – rozprawę doktorską pt. „Od pozytywizmu do mistyki. Ewolucja poglądów Jana Władysława Dawida”.

Pracuje jako wykładowca w Zakładzie Filozofii Religii Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Jest również wykładowcą w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie, gdzie przybliża braciom elementy historii filozofii.

Od ponad 20 lat interesuje się także dialogiem chrześcijańsko-żydowskim i polsko-żydowskim. Przez kilka lat był członkiem zarządu i zastępcą przewodniczącego Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów (PRChiŻ). Za swój wkład w dialog polsko-żydowski został uhonorowany w 1998 roku nagrodą Fundacji Polcul. Publikował w czasopismach „Dialogue & Universalism”, „Przegląd Filozoficzno-Literacki” i „Przegląd Filozoficzny”, a także w tomach zbiorowych.